Καζαντζάκης Νίκος...πικρό παράπονο...!!!

 Καζαντζάκης Νίκος... μια ακτινοβολία της λογοτεχνίας...!!!

"Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν' αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου. Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!"

" Το ταξίδι και η εξομολόγηση οι δυο μεγαλύτερες χαρές της ζωής μου .Να γνωρίζεις τη γης, να βλέπεις – να βλέπεις και να χορταίνεις – καινούρια χρώματα και θάλασσες και ανθρώπους κι ιδέες και να τα βλέπεις όλα , σα για τελευταία φορά, με μακρόσυρτη ματιά, κι έπειτα να σφαλνάς τα βλέφαρα και να νιώθεις τα πλούτη να κατασταλάζουν μέσα σου ήσυχα , τρικυμιστά , όπως θέλουν, ωσότου να τα περάσει από την ψιλή κρισάρα του ο καιρός, να κατασταλάξει το ξαθέρι απ΄ όλες τις χαρές και τις πίκρες σου – τούτη η αλχημεία της καρδιάς  είναι θαρρώ μια μεγάλη, αντάξια του ανθρώπου ηδονή …

"Το ιδανικό μου είναι οκτώ μήνες ταξίδι και τέσσερις μήνες μοναξιά."

Eίναι εμφανές το πάθος του για τα ταξίδια. Από τα νιάτα του, ως τα γεράματα του, δεν έπαψε να ταξιδεύει και να έχει το κάθε ταξίδι του και διαφορετικό σκοπό.

Το 1952 οι Νορβηγοί συγγραφείς και η Νορβηγική εταιρία λογοτεχνών, προτείνουν τον Καζαντζάκη ομόφωνα, υποψήφιο για Νόμπελ. Όμως η αρνητική συμβολή του Σπύρου Μελά, συμβάλει ώστε το βραβείο να το κερδίσει ο Γκράχαμ Γκρην.

Στις 11.9.1952 , ο Knοss γράφει στο Καζαντζάκη :

"..Είμαι πολύ θλιμμένος για την απόφαση της Σουηδικής Ακαδημίας. Μου λένε πως ήταν δυο κομμάτια στην Ακαδημία, το ένα για σας και το άλλο για το Γκράχαμ Γκρην ..

Έπειτα η Ακαδημία έλαβε αναρίθμητα γράμματα από την Ελλάδα , που σας απέδωσαν κατηγορίες για τα πολιτικά σας πιστεύω , με αποτέλεσμα η δυσαρέσκεια των Ελλήνων να επηρεάσει την ατμόσφαιρα και το αποτέλεσμα."

Ο Καζαντζάκης πικράθηκε αφάνταστα. Γιατί τέτοιος διωγμός; … Ακατανόητο. Τόση Λύσσα ; Λίγο μετά τη βράβευση του Γκράχαμ Γκρην , είχε στείλει ένα γράμμα στον Παντελή Πρεβελάκη χωρίς να φοβηθεί να εκθέσει τα συναισθήματα λύπης και πίκρας που τον διακατείχαν :

"Το ξέρω από πρώτη πηγή : Τα πολιτικά μου πιστεύω , επηρέασαν το αποτέλεσμα της βράβευσης μου , με τα εικασίες πως , αν τιμηθώ θα διαφθείρω τη νεολαία της Ελλάδας και θα διασύρω τη φήμη της Ελλάδας εξευτελίζοντας τη. Κάθε χρόνο πάνε βροχή τα γράμματα στη Σουηδική Ακαδημία εναντίων μου  και κανένας Έλληνας φίλος , δεν τόλμησε να στείλει ένα γράμμα να πει πως είμαι τίμιος άνθρωπος και το έργο μου δεν αξίζει διωγμούς."

...!!!... 

"Πρέπει να χτυπούμε, να χτυπούμε τη μοίρα μας, ως ν' ανοίξουμε πόρτα, να γλιτώσουμε!"