Άννα Αχμάτοβα...!!!

 ....στη φίλη μου Σόνια, που πολύ πολύ εκτιμώ...!!!

 Η Μούσα

Τον ερχομό σου μες στη νύχτα καρτερώ
σε μια κλωστή θαρρώ κρέμεται η ζωή μου
νιότη, ελευθερία, δόξα, ας πάνε στο καλό.
Αγαπημένη εσύ, πλησίασε, έλα με τη φλογέρα
να την, που πέταξε το πέπλο της.
Στα μάτια με κοιτά προσεχτικά: Ρωτώ:
«Του Δάντη τις σελίδες υπαγόρεψες εσύ;
Τους στίχους για την κόλαση;» Και απαντά. «Εγώ.»

Mετάφραση: Άρης Αλεξάνδρου

             ..........................

Αυτή είμαι

Αυτή είμαι, σας εύχομαι μια άλλη καλύτερη…
Ήμουν η θεραπεύτρια της τρυφερής ασθένειας, 
η πιο πιστή φίλη των ξένων συζύγων 
και πολλών συζύγων η απαρηγόρητη χήρα.
Το στεφάνι τα άσπρα μαλλιά δεν τα απόκτησα ανάξια 
και τα μάγουλα, καμένα από πυρκαγιά, 
τρομάζουν τώρα τους ανθρώπους με το σκοτεινό χρώμα.
Πλησιάζει όμως το τέλος της περηφάνιας, 
και θα χρειαστεί, όπως η άλλη
 - η μαρτυρική Μαρίνα*- 
να ξεδιψάσω πίνοντας το τίποτα…

Ανθολογία, «Ξένη ποίηση του 20ου αιώνα»

*Μαρίνα: εννοεί την άλλη μεγάλη Ρωσίδα ποιήτρια Μαρίνα Τσβετάγιεβα, η οποία αυτοκτόνησε.

*Υπόψη ότι η Αχμάτοβα υπήρξε ερωμένη του μεγάλου και αγαπημένου μας ζωγράφου, Αμαντέο Μοντιλιάνι.