Η πυξίδα στη σωστή της θέση...!!!

Η δύναμη του πολιτισμού...

Ο πολιτισμός είναι "η γλώσσα που δε γνωρίζει σύνορα" και που "ενώνει τους ανθρώπους".Είναι ο θεμέλιος λίθος και το μέσο που γεφυρώνει τα άτομα με διαφορετικά ήθη και έθιμα.Ο πολιτισμός γίνεται παράγοντας κοινωνικής συνοχής,καλλιτεχνικής δραστηριότητας σε έκφραση σεβασμού προς όλες τις μορφές ζωής.

Ο πολιτισμός αποτελεί μία συνεκτική ιδέα,μία κεντρομόλο δύναμη,που έλκει τα άτομα στο να συσπειρωθούν και να αποτελέσουν ένα σύνολο με άρρηκτη συνοχή,ένα σύνολο συμπαγές και ισχυρό.Οι θεματοφύλακες της γνώσης,παίρνουνε μαζί τους πράγματα που αγαπούν-και ανάμεσα σε αυτά είναι ο πολιτισμός. 

Ο φόβος για μια κοινωνία που θα μας κάνει ανθρωπάκια και υποχείρια γίνεται δύναμη όταν έχουμε τη πυξίδα στη σωστή θέση,στη θέση της δημιουργίας.

Ο πολιτισμός είναι ένας πλάτανος που φυτρώνει σε μέρη όπου υπάρχει νερό,επιζητεί το φως του ήλιου και οι καρποί του τρέφουν,συντηρούν,προστατεύουν,τονώνουν,θεραπεύουν και εμπνέουν.

" Πολιτισμός είναι η επικράτηση του δικαίου πάνω στη δύναμη, της πειθούς στη βία, του διαλόγου στο μονόλογο, του πνεύματος στην ύλη".

Will Durant, 1885-1981, Αμερικανός ιστορικός & φιλόσοφος

Φωτεινή επιλογή της καλής φίλης, Νίκης Χαλκιά!
Ευχαριστώ πολύ,,,

...Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα...!!!

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.

Από παιδί βιαζόμουνα μα τώρα πάω καλιά μου.
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει.
Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου,
για μια στιγμή αν με λύγισε σήμερα δε με ορίζει.

Το μετζαρόλι ράγισε και το τεσσαροχάλι.
Την τάβλα πάρε, τζόβενο, να ξαναπάμε αρόδο.
Ποιος σκύλας γιος μας μούτζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι,
που γέροι και μικρά παιδιά μας πήραν στο κορόιδο;

Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι.
Γιομάτη φύκια και ροδάνθη αμφίβια Μοίρα.
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι,
πρώτη φορά σε μια σπηλιά στην Αλταμίρα

Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ πού μ΄ είδες;
Στην άμμο πάνω σ΄ είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες

Το τείχος περπατήσαμε μαζί το Σινικό.
Κοντά σου ναύτες απ΄ την Ουρ πρωτόσκαρο εβιδώναν.
Ανάμεσα σε ολόγυμνα σπαθιά στο Γρανικό
έχυνες λάδι στις βαθιές πληγές του Μακεδόνα.

Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.
Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Εδώ κοντά σου χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις, Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα

Νίκος Καββαδίας, Γυναίκα

Η αγαπημένη της καρδιάς μου φίλη Αναστασία, μου έστειλε το κυριακάτικο αυτό δώρο...!!!
Είναι υπέροχο, σαν το καθάριο βλέμμα της, σαν τη βαθιά ψυχή της...!!!
Ευχαριστώ...

Στίχοι γραμμένοι σε πακέτα τσιγάρα...!!! Τάσος Λειβαδείτης

Δεν πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια
Κι αυτοί που μας μιλούν πως θέλουν το καλό μας
Ποτέ τους δεν ακούν το δίκιο το δικό μας
Δεν είναι αυτή ζωή κι από τ’ αφεντικά μας
Δεν είναι ανθρώπινα τα μεροκάματά μας
Αυτοί καλοπερνούν και εμείς αγωνιούμε
Αν θα ’χουμε δουλειά για να ‘χουμε να φάμε 
Το δίκιο μας εμπρός να βγάλουμε στους δρόμους
Μπουρλότο και φωτιά σε κράτος κι αστυνόμους
Τον ξέρουμε καλά της γης μας τον αφέντη
Μας έμαθε πολλά το αίμα του Νοέμβρη
Δε πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια
Θα βάλουμε μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία
Για μας, για μια ζωή πιο λεύτερη πιο νέα
θα βάλουμε μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία
Μ’ αγώνα η λευτεριά μας είναι αναγκαία.

 Λόγια  που υπακούουν στη ρήση πως «είναι αμαρτία η έφεση να παραφράσεις το άφατο».

  Μπορεί   οι Πέρσες ιερείς με τη χρήση  μιας μαγικής λέξης να θεράπευαν, μπορεί ο Σωκράτης να δίδασκε την αξία της ονοματουργίας, ή της ονοματοθέτησης, μπορεί ο δίχως τέλος αδιάλειπτος λόγος του Άρη Αλεξάνδρου  να σοκάρει στην τραγικότητά του, αλλά αποδεικνύεται ότι καμιά φράση, ιδέα, τέχνη, κανείς πόνος και κανένα λάθος,ιστορικό, πολιτικό, ανθρώπινο, δεν είναι ικανά να αντιταχτούν στη σκοπιμότητα, το συμφέρον, την εξουσία, την εμμονή της εποχής, των παραγόντων και των παραγώγων της.

  Οι χαρούμενοι θα συνεχίσουν να χαζογελούν, οι επαναστάτες να αντιστέκονται, οι δημοσιογράφοι ν σχολιάζουν ανέξοδα -πλην σκόπιμα-, οι προκλητικοί να μας εξοργίζουν, οι κρατούντες να μας φοβίζουν, οι αναιδείς να μας εμπαίζουν, οι δικαιωμένοι να δικαιώνονται, οι κομματικοί να κομματικολογούν, οι νάρκισσοι να ευτυχούν, οι αφελείς να ενδίδουν, οι συγκεχυμένοι να μπερδεύονται και τα μεγάλα συμφέροντα να προετοιμάζουν τις αναγκαίες λύσεις για το αλώβητο σύστημα. 

  Οπότε ας ξαναπιάσουμε το νήμα ενός μοναχικού επαναστάτη που μολονότι υπήρξε  απ’ τα εννιά του αριστερός γνώρισε μονάχα καλλιτεχνικά τη δικαίωσή του:

Η δύναμη της ελπίδας…

  Αδράξτε τη μέρα,ζήστε το όνειρό σας πριν να είναι αργά,νιώστε τη μαγεία της ζωής,αγαπήστε καθετί που είναι γύρω σας,μυρίστε τα αρώματα που αναδύονται και ταξιδέψτε όσο περισσότερο μπορείτε.

  Το κλειδί της ευτυχίας το έχουμε εμείς και κανένας άλλος. Βαδίστε στην Οδό Ονείρου, μη φοβάστε είναι ένα δρόμος όπως τόσοι άλλοι,γεμάτος συνώνυμα , αντώνυμα και ταυτόσημα στοιχεία. Ας δώσουμε το χέρι μας στην ελπίδα στη χαρά στην αλήθεια που κρύβει βαθιά ο καθένας μέσα του, πετάξτε το κλειδί από το κουτί της Πανδώρας ,θάψτε το εκεί όπου συναντάμε τη λήθη. 

  Ας κοιτάξουμε τα αστέρια κι ας ακολουθήσουμε τη λάμψη τους μέσα στο σκοτάδι. Η τύχη χτυπάει την πόρτα σ ΄αυτόν που χαμογελάει ,που έχει ελπίδα , που αγαπά. Ας ξεκινήσουμε αυτό το ταξίδι της ελπίδας με πυξίδα τη δημιουργία.

  "Η ελπίδα η μόνη ευνοϊκή θεότητα που έμεινε ανάμεσα στους ανθρώπους. Οι άλλες μας έχουν εγκαταλείψει κι ανέβηκαν στον Όλυμπο... Μα ο άνθρωπος, όσο βλέπει το φως του ήλιου, χαίρεται τα αγαθά της ελπίδας."
Θέογνις ο Μεγαρεύς

Ευχαριστώ την καλή μου φίλη, Νίκη Χαλκιά, που μοιράζεται σκέψεις ελπίδας μαζί μας!!!

Το αίσθημα του καλού...!!!

  "O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν'ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα,   να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. 

  Αλλιώς χάνει  το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό..."

 Γκαίτε

Το Αρχαιότερο Ερωτικό Ποίημα Του Κόσμου...!!!

Στα τέλη του 19ου αιώνα βρέθηκε στη Νιπούρ 

χαραγμένο σε πήλινες Σουμεριακές πινακίδες το 
ερωτικό αυτό ποίημα.

Βρέθηκαν επίσης μικρές πήλινες πλάκες που είναι καταγεγραμμένα

με σφηνοειδή γραφή, 

θρύλοι, έπη, μοιρολόγια, ιστορίες, βασιλικά διατάγματα,

δικαστικές αποφάσεις, εμπορικές συμφωνίες. 

Υπολογίζεται πως υπάρχουνε συνολικά 

πάνω από 30000 τέτοιες πινακίδες.

Ένα εύρημα από πηλό χρονολογημένο το 2037 π.Χ.,

θεωρείται το παλαιότερο  ποίημα στον κόσμο!

     

Ένα ποίημα περίπου 4000 ετών!

Γαμπρέ, αγαπημένε της καρδιάς μου,
σαν το μέλι γλυκιά είναι η ομορφιά σου.
Λιοντάρι, αγαπημένο της καρδιάς μου με μάγεψες.

Άσε με να σταθώ τρέμοντας, μπροστά σου,
να σε αγγίξω με το χάδι μου.
Το χάδι μου είναι ακριβό,
πιο απολαυστικό είναι από την ομορφιά.
Σαν το μέλι με το γάλα.

Γαμπρέ, πες στη μητέρα μου,
θα σου δώσει λιχουδιές.
Στον πατέρα μου, θα σου δώσει δώρα.
Τη ψυχή σου να ζωντανέψω, ξέρω.
Γαμπρέ κοιμήσου στο σπίτι μας ως την αυγή,
τη καρδιά σου ξέρω πως να ευχαριστήσω.
Λιοντάρι κοιμήσου στο σπίτι μας ως την αυγή.

Εσύ, επειδή μ' αγαπάς, κύριέ μου,
κύριε προστάτη μου, Σουσίν μου,
εσύ που ευφραίνεις τη καρδιά της Ενλίλ,
άγγιξέ με, με το χάδι σου!

Το κουαρτέτο του Νου και της Ψυχής...!!!

  Η ομορφιά του Νου και της ψυχή…μία εισπνοή από αυτό το μοναδικό άρωμα είναι αρκετή για να χαρίσει μεθυστικές νότες. Η ομορφιά της Ψυχής, υποχρεώνει και σέβεται, η ομορφιά του Νου, είναι ένας μαγνήτης…

  Όταν ο άνθρωπος αγαπάει την πνευματική ωραιότητα τότε γεμίζει τη ψυχή του…ας παλέψουμε γι αυτήν την ομορφιά! Ρυθμικές φράσεις που αποτελούν ελπίδα, πνευματική αναγέννηση, ουσία και ενότητα.

  Ένα τόξο όπου τα παιδιά σαν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά να αποτελέσουν την άγκυρα που θα προσελκύσει όλες τις ψυχές που περιφέρονται άσκοπα σε σύγχυση.

  

  Κάποιες σχέσεις στη ζωή μας είναι ευλογία ενώ κάποιες είναι μαθήματα ζωής.

“H ψυχή θεραπεύεται όταν βρίσκεται κοντά σε παιδιά”  Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι.

Νίκη Χαλκιά

...πόσο μου άρεσε η έκφραση: "τα παιδιά σαν ζωντανά βέλη" δεν περιγράφεται!!! Θα γίνει αφόρμηση για μια καινούρια ενότητα. 

Ευχαριστώ την αγαπημένη φίλη που μου παραχώρησε το άρθρο της!

Δρόμοι...!!!

Απ' τα χαμένα, τίποτε δε χάνεται.
Κάποιες φορές γυρνούν επίμονα γυρεύοντας
το δίκιο, την πραγμάτωσή τους
άλλοτε σαν παραπονιάρικα πουλιά
κι άλλοτε λύκοι πεινασμένοι που χυμούν
να μας κατασπαράξουν.

Δρόμοι γυρεύουνε τα βήματά μας
αγέννητα παιδιά να γεννηθούν
μπουμπούκια όνειρα έναν ήλιο για ν' ανθίσουν.

Ποιος είπε πώς δεν έχουνε οι μνήμες μέλλον;

Λένα Παππά, Εκδοχή