τριαντάφυλλο,
ρόδο μου μικρό,
κάποιες φορές,
μικροσκοπικό κι ολόγυμνο,
μοιάζεις ότι στο χέρι μου χωράς,
κι ότι στη χούφτα μου θα σε κλείσω
και θα σε φέρω στο στόμα μου,
όμως ξαφνικά
τα πόδια μου ακουμπάνε τα πόδια σου
και το στόμα μου τα χείλη σου,
έχεις μεγαλώσει,
ψηλώνουν οι ώμοι σου σαν δύο λόφοι,
τα στήθη σου περιδιαβαίνουν το στήθος μου,
το χέρι μου ίσα που καταφέρνει να αγκαλιάσει τη λεπτή
γραμμή από το νέο φεγγάρι της μέσης σου:
στον έρωτα σαν το νερό της θάλασσας έχεις λυθεί:
κοιτώ τα πιο μεγάλα μάτια του ουρανού,
και σκύβω στο στόμα σου για να φιλήσω τη γη.
Pablo Neruda
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου